علی

                                         گوهری در صدف کعبه

زمان ،عقیم بود.

و... زمین کویری خشک وسوزان، و بخیل از رویاندن.

وخدا می خواست که درحجاز تفتیده، درختی تناور و ریشه داروپر شاخ و برگ

برویاندکه در سایه سارش خلایق بیارمند ودرچشمه سار پای آن «شجرۀ طیبه»

کام جان تشنگان، از زمزم معرفت، سیراب شود.

این بود که که «محمد»رابرانگیخت و «علی»راعرضه کرد.

«علی»میوه ای از آن درخت و شجرۀ طیبه بود .

میلاد «علی» در کعبه، کرامت او بود و شهادت «علی» در مسجد، سعادتش،و

درمسیرگهواره تا گوری چون «کعبه» و «نجف» ، خطی از ایمان و جهاد، ایثار

واخلاص، «راه علی» و«خط امام » بود.

اینک،حضرت امیر، به امامت انسانیت ایستاده است.

علی (ع) که برادر پیامبر و معلم امت و اسوۀ انسان والگوی مسلمانان است، به

شهادت ایستاده است .

علی ، شاهد مکتب است ، وسند «رسالت» و « میزان عمل » .

علی « یدالله » است .

چرا که در سطبر بازوانش ودر توان پنجۀ مردانه اش، که ترکم خشم فرو خوردۀ

محرومان است، حق خواهی و ستم ستیزی نهفته است .

علی، « عین الله » است.

چرا که در نگاه نافذش ، بصیرت مکتب می درخشد و دیدۀ بیدارش به آنچه خداوند

خواسته ، می نگرد.

علی ،«اسدالله» است .شیر روز و زاهد شب .

صولت حیدریه وشجاعت علویه اش ، دوست پرور و دشمن کوب است .

امید آفرین مومنان وکمر شکن کافران است.

علی (ع) نسخۀ منحصر به فرد است. مدل «چگونه بودن» و «چگونه زیستن» است.

سخن علی ،سرمایۀ توحید است . عمل علی ، الهام بخش اخلاص است .

یاد علی ، ازنام خدای علی اعلا جدا نیست .

شهادت علی ، شکوه زندگی وسند «حق» است .

اینک ، زمان به گواهی جاودانگی این «جاودانه مرد» ایستاده است . و زمین

میراث دار ، فضایل اوست.

کوچه و بازارکوفه، هنوزرد پای علی و آهنگ صدای اورا درخودحفظ کرده است .

محراب علی ، هنوز هم از خون شکافته مولا، رنگین است .

و آجرهای مسجد، ناله «فزت و رب الکعبه» را می شنوند.

یتیمان تاریخ، هنوز هم چشم انتظار نان و غذای علی اند .

ومحرومان ، با سفره ای تهی ، هنوزچشم بردر، منتظردست های کریم امیرالمومنین اند.

دلهای ما، چاهی است، انباشته ازرنج نامه های علی ، غروبها، یاد آور 21 رمضان

 است.

و «داغ علی» چنان عظیم است که کوه ها را از هم می پاشد ودریاها را به طلاطم

می اندازد .

شب ،از فراق او هنوز ماتم زده است وکعبه در سوگ او، سیه پوش.

شهادت پدر یتیمان ، مظهر عدل و عدالت ، ناجی قلب شیعه بر رهروان راستین آن امام

تسلیت باد.

گل گلشن ال طاها حسن

              بیا ساقی امشب در این انجمن               

             بچرخان شرابی به اسم حسن

             بچرخان که در حلقه مست آمدیم            

            که مست ازپگاه الست آمدیم

           هر آن گل که درنه چمن بشکفد           

            به یاد حسین و حسن بشکفد

           بیار آنچه در ساغر آورده ای              

           که از چشمۀ کوثر آورده ای

          که من تشنه ام تشنه کام حسن              

          بنوشان و لیکن به نام حسن

          به تقدیس نامش خدایی شدم                 

          حسن گفتم و کربلایی شدم

         منم دراقالیم غم نعره زن                   

        سیه پوش داغ حسین و حسن

        در این عرصه ،ای دل چه داری بگو

        چه باید بگویی چه ،آری بگو

        دل ساده ام سوختی ،ساختی

       حسن را دریغا که نشناختی

      دل من به عاشق شدن خو بگیر

       به ذکر حسین یا حسن خو بگیر

       حسن یا حسن یا حسن یا حسن

      گل گلشن آل طاها حسن

 

             مگویید تنهاست تنهائیان

            که فرزند مولاست مولائیان

            چون او هیچ کس چو مولا نبود

            خدا با حسن بود تنها نبود

            ظهور تماشایی حق حسن

           سرشته است از نور مطلق حسن

          دراین عشق سرتا به پا دل شدیم

          طریقت حسن بود و اصل شدیم

         کنون دفتر کربلا دربر است

         حسن صفحۀ اول دفتر است

        بچرخیم در باغ سبز حسن

       که این است رمز شکوفا شدن

ولادت غریب بی قرینه شهر مدینه وشکوفه زیبای علوی

وفاطمی بر غریب کوچه های انتظار مبارک باد.

بزرگ بانو

قال الله: { مَن عَمِلَ صالحاً مِن ذَکَـَــرٍ اَو أنثی و هوَ مؤمِنٌ فَـَـلـَنحیـِینَه حَیاةً طََـَـیـِبَةً وَ

لــَنَجزِیَنَهم اَجرَهم بَأََ حسَنِِِ ما کانوا یَعمَلونَ .}

هرکس عمل صالح انجام دهد در حالی که مؤمن است خواه مردباشد خواه زن ، به

اوحیات پاکیزه وطیب می بخشیم وپاداش آنها را به بهترین اعمالی که انجام می دادند

خواهیم داد.

روز دهم ماه مبارک رمضان مصادف است با سالروز رحلت بزرگ بانوی اسلام

 حضرت خدیجه (ع) «ام المؤمنین» همسرگرامی و وفادار پیامبرعظیم الشأن اسلام

را به همه مسلمانان تسلیت عرض می کنم.

خدا

                      آهسته تراز بال زدن سنجاقک ها

خدایا تو این وقت شب،ایستاده ام زیر آسمان تو،که عکس سوسوی ستاره هاش توی

دریای چشام افتاده. دودل بودم که بیام یانه. یه دلم رو گذاشتم اون پایین،پایین ،پایین.

اما اون یکی دلم رو که مهرش کردند برای ورود به حریم کبریائیت گرفتم لابه لای

انگشتانم می بینی تپش تند ویکنواختش رو؟

ای عزیز من ،حالا ایستاده ام اینجا زیرآسمون زیبای تو و می دونم حتی اگرآهسته تر

از بال زدن سنجاقک ها ازته دلم به تو سلام کنم می شنوی که جوابمو بدی وهمین

برای من

 کافیه. حالا بذار آغاز کنم مثنوی گریستن رو. بذار بگم اون پایین وقتی یک قدم از تو

فاصله می گیرم چقدر زود گلدون احساسم زرد وپژمرده می شه. خشک می شه . برگهاش

می ریزه. بذار اعتراف کنم به درازی اون روزهایی که بین چشمهای من ونم نم دلگیر

بارونت فاصله می افتاد بذار اعتراف کنم به روزهایی که ازسجاده سبزتوفاصله

می گرفتم.

بذاراعتراف کنم به اون روزهایی که خواب غفلت نمی گذاشت که با تو بگم. خدایا

به درگاهت آمده ام وفقروبی نوائیم رانزد توآورده ام. بیش از آنچه به طاعت خود

 امیدوار باشم به آمرزش تو امید بسته ام .چرا که آمرزش ومهربانی توازگناهان من

بیشتر است. ای عزیز من!ای مهربان من!ای خدای خوب من! حالا نگاه کن به دست

تمنائی که قلب شکسته ام روبه تو پیش کش می کند. خداجون من به تو محتاجم.

                             

رمضان

                          ادعیه واعمال زمان افطار

مستحبات افطار:1-افطارنمودن بعد از نماز2- افطار نمودن با خوردنیهای حلال

وبدون شک وشبهه 3- شروع افطار با خرما ،آب گرم، شیر، حلوا ویا نبات

4- خواندن این دعا در زمان افطار:

اَللهمَ لَــَکَ صمت وَعَلی رِزقِکَ اَفطَرت وَعَلَیکَ تَوَکَلت .

خدایا برای تو روزه گرفتم وبا روزی تو افطار نمودم وبر تو توکل کردم.

روایت شده که از حضرت امیرالمومنین (ع) هر گاه میخواست افطار کند ،

می گفت:

بِسمِ اللهِ اللهمَ لَــَکَ صمنا و عَلی رِزقِکَ اَفطَرنا فَـَتـَقَبـَل

به نام خدا ،ای خدا برای توروزه گرفتیم وبه روزی توافطارنمودیم پس بپذیر                           

مِنا اِنَـَکَ اَنتَ السَمیع العـَلیم.

از ما زیراتو شنوا ودانایی.

5- قرائت سوره قدر دروقت افطار 6- به فقرا کمک کردن 7- به روزه داران

افطار دادن (اگر چه به چند دانه خرما یا شربتی آب باشد.)

                                                                                  التماس دعا

سلام بر رمضان

              وَهُوَ شَهرُ رَمَضانَ اَلذی انزَلتَ فیهِ القُرآنَِِ

   (الهی رجب بگذشت شعبان بگذشت ما از خود نگذشتیم تو از ما بگذز)

واینک ماه رمضان ازراه می رسد. ماه رمضان: ماه مهمانی خدا،بهار قرآن وتطهیر در

تلاوت قرآن ، ماه لیلة القدروپاکی وتعالی انسان، ماه به خون نشستن محراب کوفه، ماه

ساختن وساخته شدن،ماه دست شستن ازهرآنچه متعلق به دنیاست،ماه رمضان ماه ضیافت

الهی وخودرادرمحضرخدا دیدن وبرسرسفره اونشستن است.

رمضان،

دعوت است و تو مهمان.

و... توکه عمری تشنۀ آب حیات بودی وجویای راز بقاء ،توکه عطش یافتن داشتی وچون

آهوئی رمیده وغزالی حیران درکویر، سراغ چشمه ای وسایه ای ودرختی می گشتی ، تا

لختی بیاسائی ودمی آرام گیری وجرعه ای بنوشی وسیراب گردی،

اینک رمضان همان سایه است ، رمضان همان چشمه سار زلال است ، رمضان، سایه سار

پر طروات و آرام بخش است . رمضان،همان درخت پرمیوه ونخل پر ثمر است.

روح عطشناکت را سیراب کن.

 خود را بشناس تا خدا را بشناسی .

خدا را بشناس ، تا از «خود» رها گردی وبه «خدا» برسی...

رمضان دعوتی است معنوی وتو مهمان عرش خدائی. مگر نه اینکه مهمان باید به دلخواه

صاحبخانه رفتار کند؟ مگر نه اینکه هر چه را میزبان آورد تناول کرد و هر جا که او گت،

آرمید؟!...

اگردل در اختیار صالحات گذاشتی،

اگر مشوق به خیروتقوا وعشق به الله  رادردل مشتعل ساختی، دیگر «حسنات» و«صالحات»

جریان زلالی می شوند که خودبه خودازآن چشمه می جوشد وازدرون به بیرون سرایت می کند

واز «قلب»،به «اندام» می رسد، واز «دل» بر «دیده» تأثیر می گذارد.

اگر به دیدار رمضان می روی،- که لقاء خداوند نیز می باشد – باید چهره جان را هم بیارائی و

«جمال باطن» را هم داشته باشی .

اخلاق، زیبائی درون است که به ظاهر، جاری می شود.

تقوا ، هدایت باطنی است که در عمل خارجی ، راه می نما ید .

رمضان ، فرصت محاسبه است .

تو اگر به « خود سازی» علاقمندی تو اگر به رشدوکمال، خود بهائی قائل هستی .

فرصت رمضان را مغتنم بشمار .

فضائل اخلاقی خود را بازرسی وباز شناسی کن .اگر نیست پدید آور،

اگر هست تقویت کن .اگر اندک است ، افزونش ساز .

 اگر بسیار است سپاس خدا بگو .اگر متزلزل است استوارش کن .

اگر گهگاه است استمرارش کن .

خلا صه ... در این ماه ، به « خود » برس .

تو ، یک « از پیش ساخته تغییر نا پذیر » نیستی . تو بر جبر سرشته نشد ه ای .

تو «چگونه بودن» و «چگونه شدن» خویش را می توانی انتخاب کنی .

ترسیم سیمای اخلاق در دست توست .

چهره را می توان با «آرایش» یا « آلایش» ،زیبا یا زشت کرد.

چهرۀ باطن هم توسط اخلاق، قابل تغیر وزشت و زیبا شدن است .

رمضان ، فرصت استفاده از « نفحات رب » است . جان درمسیر وزش این نسیم

قرار بده ، تا طیران معنوی کند . دل را به آوای ملکوتی «سحر» ها و«نجوا» ها

و «مناجات » ها و «تلاوت» ها بسپار.

رمضان، موسم عبادت است و عبادت ، غذای روح است . رمضان ، فصل مناجات

 و دعاست . و دعا، نردبان تعالی جان است .

رمضان ، دورۀ تزکیه وتهذیب وتربیت وساختن ومقاومت کردن وتحمل نمودن و

 چشیدن است . ایام عفاف وکنترل وامساک وتوجه به خدا وتقرب به پروردگار است.

دریغ ... که این فرصت بگذرد وکاری نکنی که خدا را خویش راضی کنی .

از تو حرکت وهمت، از خدا برکت و توفیق .

در این مسیر ،

سپری باید داشت . از « روزه »

وسلاحی باید بر گرفت ،از « دعا »

و راهی در پیش گرفت ، ،با « جهاد »

وبرای درستی عمل و وارستن از بردگی و نجات از هلاک ، کلید رهگشا و

 در گشا ئی باید داشت ، از « تقوا »

تا وقتی راه هموار شد ، به قرب حق رسید .